MESLEK
Birinci sınıfa başlayan çocuklara öğretmen mesleklerini sormaktatır:
-Söyle bakalım Tuna baban ne iş yapıyor?Tuna:
-Otobüsleri kaldırıyor efendim,der,Bir sıra önde oturan çocuk yanındaki arkadaşınasorar:
-İyi anlayamadım neymiş babası?
Arkadaşı büyük bir saflıkla cevap verir:
-Vinçmiş vinç

İKİ KERE İKİ
Mert üzgün bir şekildeokuldan gelmiş.Babası durumunu görünce sormuş:
-Ne oldu?
-Matematik dersindenzayıf aldım.
-Niye?
-Öğretmen iki kere iki kaç eder dedi ben de sekiz dedim.
-Eh oğlum iki kere ikialtı eder,bilemedin yedi eder .Sekizde nerden çıktı!!!

KAZIK
Temel uçakta arkadaşını görür  ve çok mutlu olduğunu söyler.Arkadaşı:
-Hayırdır niye mutlusun Temel diye sorunca:
-Ha az önce bi uşağa cazık attım da demiş.Arkadaşı:
-Nasıl attın diye sorunca Temel:
-Gidiş-geliş bileti aldım ama geri gitmeyeceğum demiş.

BİR GÜN...
pilot bir gün uçağa binmişbir de ne görsün!Bir İngiliz,Fransız,bir Alman,bir de Rus...Yüzlerine şaşkınlıkla bakarak:
-Yahu gene mi siz!!!

MÜZE
Süleyman yaz tatilinde ailesi ile birlikte Paris'e gitmiş.Bir müzeyi gezerken yorulmuş,oradaki koltuklardan birine oturuvermiş.Bir müddet sonra müze memuru Süleyman'a yaklaşıp:
-Küçük buraya oturulmaz.Bu 14. Lui'nin koltuğudur diyince Süleyman hiç rahatını bozmadan:
-Zararı yok amca o gelince ben kalkarım demiş.

BEBEK YALNIZLIĞI
   Ailenin tek ve son bebeğiydi.yaşınıdoldurduğunda konuşmaya başlamış ve söylediği ilk kelime hayatta en çok sevdiği kişininki olmuştu:"Anne!."
   Bebek ,aynı bedenin bir parçsı olduğunu idrak edememiyordu ama, onu canı kadar sevdiğini
ve onsuz yapamayacağını iyi biliyordu.Hele hele Yarabbi, sütünü içtikten sonra onun sıcak kolları arasında uyumak ve uyandığında yine onu başucunda görmek, ne doyulmaz bir şeydi.
   Bebeğin mutluluğu fazla uzun sürmedi. Annesi. onun masraflarını bahane ederek babasının  
şef olduğu bir bankada çalışmaya başlamış ve "erkeklere taş çıkartan yaman bir iş kadını" olmuştu .Artık yavrucak, sabahları gözünü açar açmaz kendisini öpücüklere boğan gül kokulu annesinin yerine, plastik kokulu bir çiklet çigneyen ve "dadı" olduğu söylenen kara kuru bir kadınla karşılaşıyordu. bu durunda yapabildiği tek şey, avazı çıktığı kadar bağırıp ağlamaktı. Fakat gözüne dadıdan çok cadı gibi görünen o kadının kemikli parmaklarıyla attığı ustalıklı çimdikler, onu doğduğuna bin pişman ediyordu.
   Bebek, dadısının bir aylık eğitimi sonucunda diğer çocuklardan farklı olarak ağlamayı öğrenmiş ve annesine kavuşacağı saate televizyon seyretmeye alışmıştı.
   Babası, nüfus artışını "memleketin geleceği için en büyük tehlike" saydığından, oldum olası bebeğe karşı soğuk davranır ve ara sıra uzaktan laf atmanın dışında, ona pek yüz vermezdi.Bu yüzden yavrucak, annesinin dönüşünü dört gözle bekler ve kucağına atlamakta gecikmemek için ,akşam üstü dış kapının orda oynardı.Fakat artık buram buram sigara dumanı kokan annesi, eve gelir gelmez işlere ve onu alelacele doturduktan sonra, kendi odalarından çıkartıp yan odaya aldıkları yatağa atıyordu. Bebek, bu durumda  yine ağlamaya çalışırve eskiden anneciğinden duyduğu o güzelim ninnileri  mırıldanarak uykuya dalardı.
   Bebek iki yaşına bastığında, annesi ona bir kuş hediye etti. Artık yavrucak asık suratlı dadısının yerine onunla konuşuyor ve:
 - Anne  bankaya gitti! diyerek şikayet ediyordu.
   Anne ve babası, ona çok istediği bir kardeş yerine muhabbet kuşu almışlardı. Böylelikle, bebeği yalnızlıktan kurtarmıslar ve yeni arabanın taksitleri için, tatil günleri de çalışmaya başlamışlardı.
   Kuş, belki de ayrı bırakıldığı sevdiklerine kavuşabilme gayretiyle, günün birinde uçup gitti. Son arkadaşını da kaybeden bebeğin onu yakalamak için uzanan elleri havada kalmış ve gözleri, uzun zamandan bu yana ilk defa nemlenmişti. kuşun uçtuğu pencereden dışarı bakarken:
   -Kuş da
 bankaya gitti!. diye ağlıyordu. Kuşda bankaya gitti...